انذار

۱- نگاهی به جلسۀ قبل

ابتدا نکاتی را که از جلسۀ قبل مانده می‌گویم. در جلسۀ قبل دو بخش را تا آیۀ ۲۹ و ۳۰ خواندیم: بخش اول سوره، مقدمه بود و بخش دوم، داستان مرسلینی را خواندیم که برای تبلیغ به شهری رفتند، شهری که برای ما مجهول است. نکاتی مربوط به سؤال‌های آخر جلسه است. خوب است اشاره‌ای به آن‌ها بکنم:

آیۀ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (۶) را یکی از حضار این‌گونه ترجمه کرده بود: «برای اینکه قومی را که [تا حالا] پدرانشان انذار نشده‌اند، انذار کند، پس از غافلان هستند.»