نحل

۱– مقدمه

اولین جلسۀ ماه رمضان ۱۴۰۱ است و إن‌شاء‌الله قرار است درباره سورۀ نحل صحبت کنیم. بگذارید با همین آیۀ مربوط به نحل شروع کنم. بسم ‌الله ‌الرحمن ‌الرحیم «وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ»، پروردگار تو به زنبور عسل وحی کرد که از کوه‌ها، خانه‌هایی برای خودش درست کند، «وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ». «ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ»، گفتیم راه‌های پروردگارت را برو و از زنبور یک شرابی که الوان مختلف دارد و برای مردم شفا است بیرون می‌آید «إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ».